HAK VERİLMEZ, ALINIR!
Pabuç kadar dili var kiminin
Kiminin dediğini kulağı duymaz
Böylelerin zamanı çoktan geçti
Halk bunlara artık kanmaz
İpten kazıktan kurtulmuş olanların
İnanma sözüne sen sakın kardaş
Kelleyi torbaya koyup ileri atılanların
Şaşma yolundan sen sakın kardaş
Bakma homurdanan kurtlara
Ağırlık ver atacağın oylara
Oyları hep birlikte artıralım
Havlayanı nihayet susturalım
Sürüdeki kara koyun
Nedir ettiğin bu oyun
Ağzına bir parmak bal çaldılar
Elinden öz oyunu aldılar
Birlik der atalarımız
Birliksiz biz batarız
Birliğimiz ortak bülten
Hak doğacak birlikten
Adet yerine gelsin diye değil
Hak yerini bulsun diye oy ver
Unutma ki sandıkların hep dost değil
Düşmana inat Hareket’e oy ver
Tavşan yüreklilik yakışmaz bize
Korkakların akibetidir gelmek dize
Kafalar serin, sıcak yürekli olmalıyız
Bültenler arasında bizimkini bulmalıyız.
İTİRAF
Jivkov ucuna Bulgar adını taktı
Ve Türk’ün bağrına dayadı tüfeği
Olamaz deyenleri kamplara attı
Yüzbinlerin karardı temiz yüreği
Onlarca yiğit şehit oldu haklı davada
Döküldü kanı anaların ve bebeklerin
Yenik düştüler yine de bu çetin kavgada
Sonu gelmişti artık o zorba rejimlerin
Otuz yılı geçti artık cani Jivkov devrileli
Kendini Türk bilenler aldılar geri öz ismini
Ama Bulgar adına sarılanlar var aramızda
Belki kariyer adına satmışlardır kimliğini
Özgürlükten yana söz eder hatta bazıları
Şehitlerin kanı yerde kalsın demek değil mi bu
Güvenemem böylelerin kesinlikle sözüne
Haklıya nasıl sahip çıksın çıkamazken kendi özüne
ESİR OLMAM
Bir daha öyle bakma bana sakın
O çakır gözlerinden fırlayan oklara
Karşı koyacak zırhım var benim
Esir olamam artık kimsenin aşkına
Hırçın coşkulara değil susamışlığım
Gönül birliği ve şefkata daima açığım
Zil zurna aşık olsam bile apansız
Esir olamam artık hatta kendi aşkıma
Onur diye bir şey var ki beni ben yapan
Sadık dostumdur beni benden koruyan
Girsen bile tek başına renkli rüyalarıma
Esir olamam kimsenin yalan aşkına
/1979 Berlin/
SARSALIM EVRENİ
Sarsalım evreni,
Gezegenler galeyana gelsin
Yıldızlar güneşe özensin
Her yürekte çarpan sessiz evreni sarsalım
Coşsun duygular, fıkır fıkır olsun heyecan
Sevgi volkanları fışkırsın kalplerden
Herkese seviyorum diyen sahtelerinden değil ama
Daha nasıl anlatayım hayal ettiğim rüyamı sana
Bitki gibi yaşamak yaraşır mı insana
Yarasa değil ki ademoğlu karanlığa mahkûm olsun
Haykırmalıyız ışığa, aydınlığa sevdamızı
İşte sarsmaya çabalıyorum yüreklerde uyuklayan evreni
/Varna/
KAPAT GÖZLERİNİ
Kapat gözlerini, şöyle bir rahatla
Kalbinin kapısını arala
Eşikte bekleyen
Silüet benim
Derince nefes al ard arda
Süzülüp girsin aralıktan o gariban
Tüm iyiliklerle birlikte
Bir bütün oluversin
/1974/
KÖMÜR GÖZLER
Dün bir hatun gördüm uzaktan,
Mazinin anılar dünyasından.
Yüzünde bir ifade ki, acı mı, acı!
Perperişandı yüzü, başı, saçı.
Bir sorayım dedim usulünce,
Neydi acaba zavallı bacının suçu.
Ama sarsıldım görünce o mahcup bakışı,
Bir şey anımsattı bana o kömür gözler.
Hafızamda birden canlanıverdi,
Gece defettiğimde dehşetle kaçışı.
O zaman sinsiceydi, mahcup değildi
O kömür gözlerin karanlık bakışı.
Zamanın amanı yok derler bizde,
Zaman dediğin kaderin bir başka adı.
Şeytani benliği yenebilirsek içimizde,
Zamana rağmen bir hoş olur hayatın tadı.
/2012/
YERSİZ SORULAR
Cehennemi sormaktan vazgeç hemen
Sevginin olmadığı her yer cehennem
Yanmadın mı sen hiç cayır cayır
Yanmadın mı sen
Kül olmadı mı hiç ümitlerin senin
Kimseyi görmez olmadı mı çakır gözlerin
Taşkın bir ırmağa dönüşmedi mi o an
O acımasız, o her derde deva denen zaman
Sinsi bir şüphe tohumu düşmedi mi içine
Kök salmadı mı hemen her hücrene
Alıp kalbini eline, sıktı, sıktı özene bezene değil mi
Avaz avaz bağırasın gelip kaderine küsmedin mi
Feleğin yüzündeki tebessümü gördün mü
Zifiri karanlıkta gölgemi yine öptün mü
Yalnızlığının çığlığına karışan sesimi
İstesen de duyamazsın artık, değil mi
/Varna, 2015/
YÜREKTEKİ ATEŞ
Deryaları iç istersen yudum yudum,
Seller yağsın delinen göklerden
Sönmez asla o yürekteki ateş
Yükselir alevleri semaya gözlere görünmeden
Anlayamadım kader mi, sen mi daha kalleş
Velev ki kanatlarının altındaki rüzgardım ben
AŞKIN RENGİ
Aşkın rengini soruyor bazan
Pembe, diyorum, pespembe
Rengârenk oluyor fakat kimi zaman
Kalp kızılı da oluyor ara sıra
Ama hiç beklemediğin bir anda
Oluyor katrandan da kara
İÇİMDEKİ BAHAR
Bitmesin bu gece,
Sönmesin gökte yıldızlar.
Duymak istemem bir daha çığlığını martıların
Doğmasın güneş
Benim yıldızım da, güneşim de var
Aydınlatır her hücremi içimdeki bahar
UÇUP GİDİYOR YA
Bazen nefret sarıyor içimi
Ben de insanım ya
İyi ki bir sıra farkına varmadan
Uçup gidiyor ya
Özgür ediyor kalbimi
Daha iyi insan mıyım şimdi
ÖZÜNE SADIK
Kırcaali çocuğuydum
Sonra Moskova delikanlısı
Almanya’da Avrupalı oldum
Sonra Varna’ya attım postu
Aradıklarımdan burada buldum
Özüne sadık nice dostu
GÖRMEZ OLDU KİMSEYİ GÖZÜM
Dile getirin sokakları, bulutları, yıldızları
Anlatsınlar çektiğim acı durumları,
Ve kalbimde çarpan yıldırımları.
Gidiyorum dediği an bin yıl yaşlandı gönlüm
Görmez oldu bir daha kimseyi gözüm.
Tükeniverdi sanki fani dünyada ömrüm
İŞTE ÖYLESİNE
Sahil boyunca akşam üstleri
Çılgınca gülüşüp sevişiyorduk
Ürküterek uyuklayan dalgacıkları
Kumsalda çocuklar gibi koşuyorduk
Bir gün ortalıktan kayboldun
Çölde ulaşılmaz serap oldun
Bir tek hayalin kaldı hafızamda
Ara sıra görünür oldun rüyamda
Sitem değil bu, belki biraz özlem
Belki susmuş aşktan bir aksiseda
Belki dalgaların yadigârı bir meltem
İşte öylesine silinmez bir hatıra
/Varna, 2015/
DÖRTLÜKLER
Kuş ağaca yuva yapar
Tek başına olsa bile
Ayyaş hazır yuva yıkar
Hane başı olsa bile
Turnalar yüksek uçar
Avını görmek için
Aşıklar gönlün açar
Bir tek sevdiği için
Hayvan deyip geçme
Onun da canı var
Her şişeden dem içme
Her şeyin sınırı var
Dağ tepesi yüksek olur
Aşağıdan bakınca
Kalp sancıları son bulur
Aşıklar kavuşunca
/Rüstem Aziz, Varna/
SOYSUZLAR
Almış başını gidiyor kargaşa
Kafalar karışık
Zihinler allak bullak
Yayılıyor yapışkan,
İğrenç gölgesi korkunun.
Ne din kaldı ne iman,
Sürüldü piyasaya
Girince silahlar, roketler araya
Sahtesi oldu beş paraya
Ya insaniyet, hani, neresinde bunun?
Üçüncü cihan harbi geliyor
Hazır ol savaşa diyor kimileri
Azmış sanki
Marş ileri diyor bir diğeri
Korkuyu silah etmiş, umrunda mı onun?
Tarihe tecavüz edip
Demokrasiyi süngünün ucuna takan
Roketine medeniyet yazan
Öz çıkarına milli çıkar deyip can yakan
Soysuzlara lânet olsun her satırımdan.
/16.01.2016/
DUA GİBİ
Her nefes alışımda
Dua gibi sevdiğim ümit
Su gibi sırdaş
Toprak gibi münbit
Derya gibi derin
Yağmur gibi serin
Rüzgar gibi özgür
Olabilmektir.
SİTEMİM VAR
Deprem olur, toprak kayar, sel olur
Felaketler en başta hep fakiri vurur
Belalar tutkun mudur nedir fakire
Dönüp dolaşıp gelir hep onu bulur
Fakirin saray gibi evi, apartımanı yoktur
Derme çatma küçük evde oturanı çoktur
Derdi, kederi, sorunu dertsizlerden boldur
Yalnız dermanı, işi ve sigortası yoktur
Sitemim kadere mi, gözü dönmüş zengine mi
Çözüm sözü verip sözünden dönene mi
Kara bahtına teslim olup sus pus edene mi
Yoksa benim sitemim hepsine birden mi
ZAVALLI
Koca şehirde yaşar
Şan peşinde koşar
Rüyasında her gece
Yeni bir karı boşar
En sevdiği “iş yeri”
Mahalle meyhanesi
Orda saatlerce oturur
Çektikçe kafayı bulur
Eline bir gazete geçse
Önce dedikoduyu okur
TV ona göre yalnız
Spor varsa ilginç olur
Kitap okumak vakit kaybı
Birkaç bulmaca ona yeter
Tiyatro nedir hiç bilmez
Operanınsa sözü edilmez
Ara sıra köyüne döner
Göğüs gerip övünür
Annenin emekli maaşını
Sıkılmadan alıp götürür
/Nisan 2014, Varna/
VESSELAM
Yatmışım upuzun, hava şiir yüklü
Zaman durmuş, mekan sükut içinde
Yürekte huzur, bedense kuş tüyü
Evrenden ılık bir ırmak akıyor içimde
Mutluyum vesselam, sevinin siz de.
Çünkü uzun sürmez, zaman yine daralır
Mekan zamana uyup boynuma dolanır
Irmak akmaz olur, döner yine evrene
Mutluluk çırpınır, kapanır kendi içine
Ümit yitirmek olmaz, devran döner yine
/2017/
ŞEREF TACI
Eli öpülesi güzel bacılarım!
Ümidi rahminde goncalanmış
Müstakbel anneler!
Bilirsiniz,
Doğurup büyütmekte
Değildir yalnız kutsallığınız.
Onurlu evlat yetiştirmek de
Dahildir buna.
Ana dilini öğretmekle başlar
Kendine güven ve onur dersiniz.
Dünyanın en güzel ana dili
İşte o öğreteceğiniz Türkçedir.
İşte o bildiğiniz kadarki Türkçedir.
Şeref tacını Türkçemizle
Başınıza geçiriniz.
YARINİSTAN
Bir ağacın altındayım
Koca bir meşenin gölgesinde.
Toprak kokusu okşuyor genizimi.
Yarınistan diye bir ülke sarıyor hayalimi.
Ne sınırları var bu garip ülkenin, ne insan hakları
Devasa bir bilgisayarın emrinde tüm insanları
Örümcek ağında böcek kadar aciz her biri
Budur bindiği dalı kesenlerin kaderi
Bir ağacın altındayım
Dev bir meşenin gölgesinde.
Genizimde çimen ve toprak kokusu
Yarınistan diye bir ülke ürkütür hayalimi.
/24.06.2015/
TÜRKÂN BEBEĞİN ANISINA. 1984 KIŞINDAN BERİ
Yetmişi aşmış görünüyor başım saçım
Ama siz aldanmayın buna sakın.
Değişmedi 1984 kışından beri,
Aslında hâlâ bir buçuk benim yaşım.
Rodopların kara toprağı benim mekânım
Yeller esip geçiyor kabrim üstünden
Ama yirmi dört yılı aştı yine de ömrüm
Çıkarmadı beni asil Türkler gönlünden.
Şehit diyorlar bana onur ateşi sönmeyenler,
Bir şey yapmadım ki ben, alıp götürdüler.
Annemdi, babamdı, teyzeler ve amcalardı,
Dimdik durup ölümün üstüne yürüyenler.
Bilemiyorum, tüfek miydi bağrımı deşen,
Zırhlı tekeri miydi üzerimden gelip geçen.
Oh olsun demiştir tetiğe basan emir kulu,
Cehennemdir kara emri verenlerin yolu.
/Mayıs 2013, Mestanlı/
DÖRT KERE DÖRT
Dilin kemiği olmadıkça
Hep konuşup duracak
Aşksız saadet olmadıkça
Aşka nasıl doyulacak
Al renkle gül akla gelir
Gül deyince yar akla gelir
Yar sözüyle kim akla gelir
Bunu aşıklar iyi bilir
Bağda üzüm salkım salkım
Kuşlar iştahla gagalar
Sende kaldı tüm aklım
Geçmiş olsa da yıllar
Bahçemde bülbül öter
Keyifle şakır durur
Ayrılık ölümden beter
Sensiz kalbim aklım durur
ACININ PEŞİNDEKİ ÜMİT
Aldırma gönül demek ne kolay
Gönül söz dinler mi ya dostlar
Başa gelince o uğursuz olay
Feleğin şaşar ruhun hüzun dolar
Önce inanmak istemezsin ama
Gönül akla uyar mı ya dostlar
Ayrılığı dilemem hatta düşmana
Yüreğini dayanılmaz sızı kaplar
Aldırma gönül demek ne kolay
Kavuşmadan yaşanır mı ya dostlar
Bilinir ya, ateş düştüğü yeri yakar
Ama ümit acının peşinden koşar
BÜYÜK HEKİM
Küçükken dünyada hiç dert yok sandı
Ona düşkün ve zengin babası vardı
Biraz büyüyünce yanıldığı aklına damdı
Onbeşinde fırsatçı bir kopuğa aldandı
Kopuk bir gün ortalıktan kaybolunca
Yattı kaz tüyü yatağa boylu boyunca
Ne deseler seviyorum diye tutturdu
Dertsiz dünya hayalini hemen unuttu
Acı talihine gerçekten çok üzüldü
Aşkı niye çekip gitti, anlayamadı
Yemez içmez oldu, iyice süzüldü
Aşk acısının sebebini kavrayamadı
İyi ki Zaman denen bir hekim vardı
Yavaş yavaş içindeki acıyı çekip aldı
Yerine ufak ufak yeni ümit kapısı açtı
Onyedisinde kız yine sırsıklam aşıktı
/Mart 2013, Varna/
– ÇAĞRI
Birleşin alimler, birleşin
Yeni bir ilaç icat edin.
Irkçı, terörist ve haine
Müzik, şiir ve sevginin
Damıtından aşı verin.
/23.09.2016/
BİZLER
Bizler çok özeliz, çoook!
Tüm mahlûkatın en parlak tacıyız.
Hayal edebilmek görünmezi,
Düşünebilmek geçmişi, geleceği.
Umut edebilmek güzel günleri.
Hele ölesiye sevebilmek güzeli!
Bizler çok özeliz, çoook!
Bizler tüm mahlûkatın yüz karası.
Kin törpüsü yüreğimizi körletir,
Nefret dersen gönlümüzü çürütür,
Bencillik, hainlik hep bizde.
Daha nice kötülükler var içimizde.
Bizler çok özeliz, çoook!
Bizler hangi kudretin eseriyiz?
O kudret hepimizin özünde varsa
Ve dünyada olmamızın bir anlamı varsa
Adım adım mükemmelle yürüyerek
Huzura dönüşüp göçmek değil mi?
/2015/
DEDİM Kİ
SÜTÜ BOZUKLAR YA DA REZİLLER
Sinirime dokunuyor küstahlar
Kendini bir bok sayan aptallar
Çenesi düşük cahil cühela
Huzur düşmanı ve külli bela
İnsan müsveddesi iğrenç herifler
Kâr için hayatı cehennem eder
Eline fırsat geçince veletler
Oluverir vahşi hayvandan beter
Bu rezillerin siyasete bulaşması
Şeytanın melek geçinmesine benzer
Hele de kültür sahasına el atması
Cellâdın insaf duygusunu da ezer
/Ekim 2006, Varna/
ÇANAKKALE
KADIN VE ÇİÇEK
SONRADAN GÖRME
Pisi gibiydi komşum Hasan
Toz kondurmazdı ailesine
Bol para kazanınca totodan
Çıkıverdi hemen civanadan
Sonradan görmeler neden
Eskiyi unutuverir hemen
Kötü yolların keşfine düşüp
Göz ayıramazlar aşırı lüksten.
Vakti geçmiş samanlıkların
Villalar ve yatlar modada.
Aşk yalnız döşeli lüks odada
Sevişen göremezsin doğada.
Hasan karısına bakmaz oldu
Zavallının yüzü sararıp soldu.
Paracıklar suyunu çekince
Hasan’ın sesi duyulmaz oldu.
Hasan’a yine pisi denebilir
Aklı başına geldi mi kim bilir.
Gelse de çoktan olan oldu
Hasan güzelim yuvayı bozdu.
/Rüstem Aziz, Varna/