Aile geçmişten günümüze varlığını devam ettiren en önemli kurumlardan biridir. Her toplumun kendine özgü bir aile yapısı vardır. Türk milletinin aile yapısı köklü ve değişmezdir. Türklerde aile kutsal ve değerlidir. Türk ailesinde kan bağı esastır ve birleştirici bir unsurdur. Türk ailesinde büyüklere saygı, küçüklere şefkat ve merhamet duyulur.
Türk aile yapısında baba, evin reisidir. Babanın verdiği kararlara uyulması gerekiyor. Aile reisi, evin geçindirir, aileyi korur ve huzurlu yaşam koşullarını sağlar. Babanın öldüğünde erkek çocukların terbiyesi, eğitimi ve evliliklerinden amcası sorumludur. Ana, ailede birliği korumakla sorumludur. Ana, evdeki en büyük saygıyı hak eden kişidir.
O, evin iç düzeninden sorumludur. Ana, ev temizliğinden, çocukların üst baş temizliğinden, mutfaktan, çamaşır, bulaşık vs. ev işlerinden bizzat sorumlu olandır. Yaşlıların da dediği gibi ‘Bir evi dişi kuş yapar’. Aile huzuru, aile üyelerinin arasında sorunsuz ilişkiler olması, ananın görev ve sorumlulukları arasındadır.Ananın hastalığında veya ölümünde kız çocuklarının terbiyesi, eğitimi ve evliliği halasından sorulur, hala ana yarısıdır.Türk ailelerinde çocukların iyi yetiştirilmesi ve iyi bir eğitim almaları her şeyden daha önemlidir. Türkler çocuklarına kesinlikle din ve terbiye eğitimi verirler.
Toplumda çocuklar asla başı boş bırakılmaz. Çocukları genç yaştan çalışmaya ve iş hayatına atmak bir gelenektir. Baba ocağını koruma görevi ailenin en küçük erkek evlâdına düşer. En küçük erkek evlâdı, evlendikten sonra da baba evinde yaşamaya devam eder ve ailenin doğal mirasçısıdır. Evde yaşayan dede veya nine var ise saygıda kusur etmemek adına önce onların fikirleri sorulur.
Gelin, evlendikten sonra kocasının ailesinin bir parçası olur. Kocasının anasına ‘ana’, babasına da ‘baba’ der. Kocasının kardeşleri onun da kardeşleri olur. Gelin ev işlerinde kaynanasına yardım eder, anasından öğrenemediği ev işleri, davranışlar, görgü ve nezaket kurallarını kaynanasından öğrenmeye özen gösterir.
