16 Mart 1942 yılında Varna ilinin Avren (Akviran) ilçesine bağlı olan Dabravino (Çalımahalle) köyünde doğar. Yetimler okulunda okuyup Varna Ekonomi Lisesinden mezun olur. Hayatını ve umutlarını Devne’ye bağlıyor ve Devne Vadisi’nin “ekmek yolunu adımlıyor”. Vefatına kadar Devne’de çesitli kimya fabrikalarında muhasebeci olarak çalışıyor. Okul yıllarından beri şiirler yazıyor. Vladimir Başev Edebiyat Kulübü’nün aktif üyesi olarak Devne’de ve Bulgaristan’ın çeşitli şehirlerinde edebiyat günlerine katılıyor.
1979 yılında Varna’daki Georgi Bakalov Yayınevi’nin “Devne Yazı (Devnensko Lyato)” adlı şiir koleksiyonu kitabında, Fikri Şükrü’nün şiirleri de yer almakta.
Bulgaristan Yazarlar Birliği üyesi olan şair, sözümona “Soya Dönüş” sürecine, kişiliği ve yazdıkları ile karşı çıkmış ve buna ilişkin yetkililer tarafından ciddi manada zulüm görmüştür. Takip edilmiş, korkutulmuş, sindirilmiş, tehdit edilmiştir.
Dönemin komünist partisi ve emniyet güçlerinin zulmüne dayanamayınca, 26 Temmuz 1983 yılında, 41 yaşında iken intihar eder. Hayatına son vererek, aslında “Soya Dönüş” süreci ideologlarına da bir uyarıda bulunmuş olur. Fakat bir şiirinde de ifade ettiği gibi “Yolun Sonu”, aslında sonsuzluğa giden bir yol olmuştur.
ESERLERİ: 1992 – “Yolun Sonunda” (Türkçe) 1992 – „Кръв на кокиче“ /Kardelenin Kanı/ (Bulgarca) 2011 – „Търся ви насън“ /Düşlerimde Sizi Arıyorum/ (Bulgarca) 2014 – „Кръговрат“ /Döngü/ (Bulgarca)
EKMEK YOLU Ekmek yolunu adımlıyorum ha babam, Kahramanlığın yönü malümum değil. Fikirlerim sırtındadır ak bir bulutun -gelecektir istikametin bunu bil-. Buğday kokulu dumanlar içinde Gelincik çiçeğinin kokusunu aramaktayım. Sırsıklam rüzgâr fısıldamakta: -Hep ileri, hep ileri, diye kulağıma. Ve ümidim ileriye yönelip de Tempo tutar kızımın adımlarına… Akşamları köpek havlamasıdır Uyutan korkumu. Sabahları horozlardır Uyandıran tüm umudumu… YOLUN SONUNDA Boydan boya katedip de yolumu Harcayınca bütün zaman payımı Kilometre taşı gibi uyuyuvereceğim Yaslanarak üzerine tüm gerçeklerin. Artık beni ısıtmaz ısıtmayacak Usul anıların güneği… Garip feryadıyla günün batışı Gemilerin demi almasını andıracak… KURU AĞAÇ Aç bir köpek kemirmekte Kök, dal ve gövdeyi. Kupkuru dert ve kederde, Ve kuru ağaçta inilti. Dert, tekdir ve soru. Belde sızı. Şiddetli arzu. Zorlu düğüm yumağı. İsyanın mantıklı sonu.
